Możliwe przyczyny niestateczności
Jest wiele przyczyn, które mogą prowadzić do pojawienia się tego komunikatu. Poniżej prezentujemy najczęściej spotykane błędy, pod kątem których warto przejrzeć swój model.
Zastosowanie niewłaściwych elementów powierzchniowych w zadaniu (płyta lub tarcza na modelu 3D)
Należy pamiętać, że element typu płyta przenosi tylko ścinanie i zginanie, natomiast tarcza przenosi tylko siły tarczowe. Są to elementy, które stosujemy w zadaniach 2D.
Na modelu 3D zmień wszystkie typy obszarów na powłoki.
Układ geometrycznie zmienny
Wprowadzenie zbyt dużej liczby przegubów prowadzi do powstania mechanizmu, czyli
układu geometrycznie zmiennego. Prowadzi do tego także umieszczenie trzech przegubów w jednej linii. W takiej sytuacji środkowy węzeł ma możliwość przemieszczania się prostopadle do tej linii.
Przeanalizuj ponownie układ statyczny pod względem stateczności.
Niewystarczające podpory układu
Brak podpór w danym kierunku powoduje, że model może przesuwać się w tym kierunku bez żadnych ograniczeń. Niedopuszczalne jest pomijanie podpór po kierunku, po którym nie działają żadne siły.
Modele przestrzenne muszą zostać podparte po każdym z trzech kierunków. Analogicznie dla modeli dwuwymiarowych zasada ta obowiązuje dla dwóch kierunków.
Przeanalizuj parametry zastosowanych podpór.
Zbyt duża liczba przegubów w węźle
Jeżeli na wszystkich dochodzących do węzła prętach zostanie zastosowany przegub, to węzeł ten będzie miał swobodę obracania się. Analogiczna sytuacja dotyczy linii, gdy na wszystkich dochodzących krawędziach obszarów zdefiniowane zostaną przeguby.
Liczba przegubów w węźle musi być o jeden mniejsza niż liczba dochodzących prętów
Przegub na swobodnym końcu pręta lub krawędzi obszaru
Przegub na swobodnym końcu
pręta
(bez dochodzących innych elementów) lub swobodnej krawędzi obszaru generuje niestabilny węzeł lub linię.
Usuń zbędny przegub na swobodnym końcu pręta
Nieprawidłowa definicja elementów łączących typu węzeł-węzeł
Brak odpowiednich wartości sztywności
w definicji elementów łączących sprowadza się praktycznie do przyczyny opisanej powyżej jako układ geometrycznie zmienny. Błąd ten często pojawia się wraz z usunięciem sztywności na obrót wzdłuż elementu, co prowadzi do oczywistej niestateczności takiego układu.
Zmodyfikuj parametry sztywności elementów łączących, aby zapewnić układ geometrycznie niezmienny
Sposoby znajdowania niestabilności
Automatyczne wskazanie przyczyny
Wiele przytoczonych niestabilności może zostać automatycznie wychwyconych przez program, a następnie problematyczne elementy zostają zaznaczone na modelu. Części niestateczności jednak nie można jednoznacznie określić w sposób automatyczny, jak na przykład powstanie układów geometrycznie zmiennych.
Kontrola wizualna
W wielu sytuacjach źródło niestateczności może zostać znalezione przez użytkownika na podstawie obserwacji wyników przemieszczenia od prostych przypadków obciążenia.
Wprowadzenie niewielkiej sztywności
Czasami niestateczność nie ma dalszego wpływu na poprawność wyników, ponieważ żadna siła nie działa po kierunku zadanego całkowitego zwolnienia. W takich sytuacjach wystarczy ustabilizować model za pomocą szczątkowej wartości sztywności w miejscu wcześniejszego przegubu, co spowoduje pomijalnie małe przekazywanie sił i momentów w rozpatrywanym punkcie.
Obciążenia próbne
- Zdefiniuj nowy przypadek obciążenia
- Zdefiniuj Obciążenie węzłowe w każdym węźle i po każdym kierunku, pamiętając o włączeniu widoczności całego modelu
- Przeprowadź statyczną analizę liniową
- Zweryfikuje deformacje w każdym kierunku (niestateczne fragmenty uzyskają olbrzymie obroty lub przemieszczenia)
Artykuł został opracowany na wersji AxisVM X6 R1.