Cześć, jest taki fajny temat dotyczący offsetów - jak oprzeć krokwie na konstrukcji.

Chciałbym ten temat rozszerzyć i przejść krokwią przez murłatę do wieńca. Robimy model:

1. Krokwie mają przegubowo opierać się na murłacie. 

2. Murłata ma stanowić jedynie element przejściowy i przekierować obciążenia na wieniec. Tu można by było kombinować z rozstawieniem szpilek i sprawdzeniem zginania murłaty. Na cele dydaktyczne przyjmujemy zakotwienie szpilek dokładnie w miejscu oparcia krokwi.

3. Murłata mogłaby zostać całkowicie pominięta ale chciałbym zweryfikować wspornik na okapie.

4. Wieniec opiera się na murze a w kierunku rozparcia na trzpieniach ścianki kolankowej

5. Można obliczyć zginanie trzpieni bezpośrednio z globalnego modelu.

Po prawej stronie zamodelowałem murłatę w całości. Od murłaty do krokwi - element łączący (lub sprężyna). Od murłaty do wieńca - element sztywny - chcę przekazać wszystkie siły, żeby któraś nie wisiała w powietrzu i była niestabilność.

Po lewej stronie - to, co udało mi się wymyślić. Murłata występuje jedynie na wspornikach, krokiew jest połączona do wieńca bezpośrednio za pomocą elementu łączącego typu linia-linia. Mało tego, element łączący musi mieć połączenie wiązania 0 żeby program nie traktował go jako, nie wiem - coś na pręcie, na mimośrodzie.

Zobaczcie teraz wykres przemieszczeń w kierunku prostopadłym do murłaty. Lewa strona trzyma się w węźle, prawa strona odfruwa dając początkowe i nieprawdziwe przemieszczenie eY. Program traktuje element pośredni jako element wiotki i tworzy się duże ramię - mimośród.

Brakuje w modelowaniu elementu łączącego super sztywnego, nie reagującego na to gdzie znajduje się węzeł początkowy i końcowy. Taki przekaziciel sił.

Jak myślicie? Macie jakieś inne pomysły rozwiązania problemu? Przesyłam też model.